Schneevoogt, 'Catalogue des estampes gravées d'après P. P. Rubens' Ingeborg Pohlen, 'Untersuchungen zur Reproduktionsgraphik des Rubenswerkstatt', 1985 Anne-Marie Logan with Kristin Lohse Belkin, 'The Drawings of Peter Paul Rubens. A Critical Catalogue, Volume One (1590-1608)', 2021
Tryptyk Podniesienie krzyża Autor Peter Paul Rubens Data powstania 1611 Medium olej na desce Wymiary 462 × 640 cm Miejsce przechowywania Lokalizacja Katedra Najświętszej Marii Panny w Antwerpii Multimedia w Wikimedia Commons Podniesienie krzyża – tryptyk autorstwa niderlandzkiego malarza Rubensa. Proweniencja[edytuj | edytuj kod] Obraz, jako nastawa do ołtarza, został zamówiony przez proboszcza i prowizora do nieistniejącego już kościoła św. Walburgi w Antwerpii, prawdopodobnie za pośrednictwem przyjaciela i mecenasa Rubensa, Cornelisa van der Geesta[1]. Według innych wersji praca została zamówiona w 1611 roku (późniejsze opracowania podają datę 1610) przez gildię arkebuzerów za sumę 2400 florenów[2][a]. Obraz, wraz ze Zdjęciem z krzyża został przeniesiony do katedry Najświętszej Marii Panny w Antwerpii. W okresie napoleońskim, w 1794 roku, obrazy zostały przewiezione do Paryża. W 1815 zostały zwrócone do katedry[4]. Geneza i opis obrazu[edytuj | edytuj kod] Zdjęcie z krzyża szkic do wersji antwerpskiejLuwr Jeszcze na początku XX wieku malowidło uważane było za pendant do innego obrazu wykonanego, jak wówczas sądzono, dwa lata wcześniej Zdjęcie z krzyża[2]. Podobną opinię wyraził Mark Lamster w 2009 roku[3]. Jednak dla większości historyków sztuki Podniesienie krzyża było pierwszym zamówionym w 1610 roku dziełem do kościoła św. Walpurgii wraz z trzema pomniejszymi kompozycjami do głównego ołtarza. Dla Rubensa było to pierwsze po Pokłonie Trzech Króli poważne zlecenie po powrocie do kraju z ośmioletniego pobytu we Włoszech. W pracy tej zauważalne są wpływy sztuki włoskich artystów Caravaggia, Tintoretta i Michelangela[5]. Tematyka obrazu pozwalała Rubensowi na w pełni ukazanie jego kunsztu malarskiego i charakteru; duże rozmiary pozwalały stworzyć nieograniczoną ramami dynamiczną kompozycję[5]. Artysta musiał zgodzić się co prawda na wykonanie nastawy w formie tryptyku, koncepcji która już wówczas była przestarzała i odchodziła od kanonu sztuki sakralnej, a religijne obostrzenia nakazywały mu zastosowanie tradycyjnej ikonografii nawiązującej do schematów i wzorów późnego średniowiecza[6]. Mimo to stworzył dzieło, choć w tradycyjnym stylu flamandzkim, ale już z elementami rodzącej się sztuki baroku. W jednej scenie dokonał syntezy sztuki włoskiej: kompozycja nawiązywała do szkoły weneckiej, muskulatura postaci była typowa dla prac Michała Anioła, dramatyczne oświetlenie stylizowane według sztuki Caravaggia[7]. Zanim powstało główne dzieło Rubens wykonał szkic. Pomny przykrych doświadczeń z Santa Maria in Vallicella[b], postanowił tworzyć na miejscu, przygotować się, zaplanować. Pierwotnie postać Chrystusa na krzyżu ustawiona była pod kątem 35 stopni, w tle widoczny był ukrzyżowany łotr. Otwarta przestrzeń powodowała rozproszenie uwagi widza; koncentrował on się na detalach, a nie na samym akcie odkupienia. By temu zaradzić potrzebne było umieszczenie więcej ilości postaci, zagęszczenia akcji. Tak czynił Tintoretto, taką sztukę prezentował Caravaggio tworząc swoich muzykantów. Rodzący się barok wymagał zburzenia przestrzeni pomiędzy widzem a oglądanym obrazem[9]. Rubens z myślą o tym, zmniejszył przestrzeń panelu centralnego, zmienił położenie Chrystusa i przeniósł wizerunki łotrów do prawego panelu[c]. Środkowy panel tryptyku nabrał ekspresji. Dziewięciu mężczyzn, z wielkim napięciem usiłuje podźwignąć z położenia ukośnego krzyż z Chrystusem. Ich wysiłki zostają uwiecznione dokładnie w chwili gdy Chrystus i krzyż tworzą diagonalną obrazu[10]. Ruch, przestrzeń i czas są przedstawione wraz z walką z krzyżem, w pozycji pionowej. Dynamika ruchów akcentowana jest za pomocą koloru i światłocienia. Panele boczne stanowią dopełnienie sceny głównej. Z lewej strony, u góry stoi Maria i Apostoł Jan. Na twarzy Matki nie widać cierpienia, ale zadumę, jakby na potwierdzenie słów ewangelisty Łukasza: Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. (Łk. 2,19). Jej i apostoła stateczna postać stanowi wyraźne przeciwieństwo do dynamicznej sceny głównej. Odmienną dynamikę przedstawia natomiast scena u dołu lewego skrzydła. Kobieta karmiąca małe dziecko wydaje się być zaskoczona, wręcz przerażona sceną której jest świadkiem. Identyfikowana jest z Magdaleną lub z Marią, żoną Kleofasa. Jej wzrok skierowany jest na twarz Chrystusa; połączony tworzy przekątną pod kątem 45 stopni co zmusza widza na skierowanie jego uwagi na scenę męki pańskiej[9] Tryptyk po zamknięciu[edytuj | edytuj kod] Zamknięcie tryptyku ukazuje wizerunki czterech świętych związanych z historią kościoła św. Walburgi. Po lewej stronie stoi święty Amand i św. Walburga. Ten pierwszy ukazany został z książką, w bogato przyozdobionym płaszczu biskupim. Był pierwszym biskupem Antwerpii, zbudował 660 kościołów; na gruzach jednego z nich został wybudowany kościół św. Walburgi. Na prawym skrzydle ukazana została św. Katarzyna i św. Eligiusz. Katarzyna została ukazana wraz ze swoimi atrybutami: miecz symbolizujący jej męczeńską śmierć poprzez ścięcie i palmę męczeństwa. Eligiusz trzyma w prawej ręce pastorał, jest schowany za świętą. W dłoniach trzyma swoje atrybuty: młot i kowadło. Symbolizm w obrazie[edytuj | edytuj kod] U dołu środkowego panelu, po prawej stronie Rubens umieścił psa. Jest to zaskakujący element kompozycji, który nie występuje w relacjach ewangelicznych. W kulturze flamandzkiej, pies jest symbolem wierności. Na obrazie może również oznaczać wiarę w Zmartwychwstanie Chrystusa. Ponad wznoszonym krzyżem, Rubens ukazuje urwisko na którym rośnie drzewo winorośl. Nawiązuje ono do drzewa dobra i zła, a w połączeniu z symbolicznym wyrazem krzyża jako drzewa życia nawiązuje do grzechu Adama i Ewy. Winorośl symbolizuje również Eucharystię, liście dębu widoczne obok odnoszą się do średniowiecznej ikonografii zmartwychwstania[9]. W centralnym panelu mężczyźni ciągnął linę; ich wysiłek widoczny jest w każdym detalu. To ciężar nie tyle Syna Bożego, co ciężar grzechu za które ten umiera. Figura Chrystusa mogła być wzorowana na posągu Laokoona z Rzymu[9]. Uwagi[edytuj | edytuj kod] ↑ Lamster podaje kwotę pięciu tysięcy guldenów, ale za dwa tryptyki: Zdjęcie z krzyża i Podniesienie krzyża[3]. Inne źródła podają kwotę 2600 guldenów za jeden obraz Podniesienie krzyża[4] ↑ Chodzi o obraz Madonna della Vallicella. Rubens malował go w pracowni dla kościoła Santa Maria in Vallicella. Gdy obraz zawieszono okazało się, że na ukazaną scenę padają nieodpowiednie refleksy światła przez co jest nieczytelna[8]. ↑ Szkic trafił do paryskiego Luwru. Przypisy[edytuj | edytuj kod] ↑ Lamster 2009 ↓, s. 99. ↑ a b Knackfuss 1904 ↓, s. 34. ↑ a b Lamster 2011 ↓, s. 99. ↑ a b Triptiek met de Kruisoprichting. Rubenianum. [dostęp 2014-07-18]. ↑ a b Avermaete 1973 ↓, s. 64. ↑ Zuffi 2006 ↓, s. 54. ↑ Lamster 2009 ↓, s. 99–100. ↑ Avermaete 1973 ↓, s. 56. ↑ a b c d The Raising of the Cross – Peter Paul Rubens. Athanasius Contra Mundum. [dostęp 2014-07-18]. ↑ Gotz ↓, s. 24. Bibliografia[edytuj | edytuj kod] Mark Lamster: Mistrz cienia. Rubens – malarz dyplomata. Warszawa: Świat Książki, 2009. ISBN 978-83-7799-102-2. Roger Avermaete: Rubens i jego czasy. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1973. pod redakcją Stefano Peccatori i Stefano Zuffi: Rubens. Warszawa: HPS, 2006. ISBN 83-60529-22-1. Eckardt Gotz: W kręgu sztuki: Peter Paul Rubens. Warszawa: Arkady. H. Knackfuss: Rubens. London: H. Grevel & CO., 1904. Władysław Tomkiewicz: Piękno wielorakie. Sztuka baroku. Warszawa: Wiedza powszechna, 1971.
Rubens anses vara den främste nordeuropeiske barockmålaren. Peter Paul Rubens, Rubens född 28 juni 1577 i Siegen, Westfalen, död 30 maj 1640 i Antwerpen, Belgien, var en flamländsk målare, tecknare, grafiker och diplomat.
278260. Rape of the Sabine Women. Diana at the Hunt - Diana and Her Nymphs on the Point of Leaving. painting by Peter Paul Rubens and Jan Bruegel the Elder. Fondation de la Maison de la chasse et de la nature. 68-3-1.The conversion of St. Paul om his way to Damascus. . 1616-1617. oil on canvas. 261 × 371 cm (8.5 × 12.1 ft). Destroyed, 1945. Peter Paul Rubens and Frans Snyders. Christ and John the Baptist as children and two angels. . circa 1615-1620. oil on panel. 76.5 × 122.3 cm (30.1 × 48.1 in). Vienna, Kunsthistorisches Museum .
Rembrandt van Rijn – „Syn marnotrawny”, „Danae”, „Wymarsz strzelców” Peter Paul Rubens – „Podniesienie krzyża”, „Trzy gracje” El Greco – „Widok Toledo”, Diego Velazguez – „Portret infantki” Eryk van Dyck – „Autoportret”, „Portret rycerza w zbroi” 4. Literatura doby baroku
Peter Paul Rubens was een Vlaamse barokschilder, tekenaar, tapijtontwerper en diplomaat, werkzaam in Antwerpen. Hij werd ook wel Pieter Paul, Pieter Pauwel of Petrus Paulus genoemd.[2] Door zijn vroege jeugdjaren in Siegen en later tot de leeftijd van 13 jaar in Keulen sprak hij uitstekend Duits.The Flemish Baroque painter Peter Paul Rubens is most famous for his dynamic, colorful renderings of religious scenes and mythological stories. Yet Rubens’s work was also deeply inspired by the art of the past. He was a keen student of classical antiquity, engaging with ancient sculptures, coins, gems, and cameos both at home and in his The Judgement of Paris, 1639 by Peter Paul Rubens. Click Image to view detail. The Judgement of Paris is a story from Greek mythology, which was one of the events that led up to the Trojan War and (in slightly later versions of the story) to the foundation of Rome. The story begins at the Wedding of Peleus and Thetis to which all of the gods
.
