jak tworzyć przypisy w pracy licencjackiej
Ostatnia aktualizacja 5 grudnia 2021 Jak robić przypisy? Schematy i przykłady przypisów. Sam konkret, dzięki któremu zrobisz szybko przypisy w swojej pracy licencjackiej i magisterskiej. Nie mam czasu czytać! Potrzebuję szybkiej pomocy z pisaniem pracy dyplomowej!!! Kliknij i zobacz, co mogę Ci zaoferować –> Zobacz, jak mogę pomóc z Twoją pracą licencjacką –> Pobierz przykładową pracę licencjacką –> Gotowe bibliografie z 18 kierunkówW artykule: Przypisy w pracy licencjackiej i magisterskiej» przedstawiłem Ci całą teorię na temat przypisów. Teraz czas na praktykę. Pokażę Ci konkretne schematy tworzenia przypisów i ich przykłady. Tak więc nie przedłużając – zaczynajmy! Jak robić przypisy w pracy dyplomowej? 1. Przypis z książki, inaczej z opracowania zwartego Jak robić przypisy? Inicjał imienia autora. Nazwisko autora, Tytuł książki kursywą, Wydawnictwo, Miejsce i rok wydania, strona. Przykład przypisu z książki: R. Beaglehole, Podstawy epidemiologii, Wydawnictwo Instytutu Medycyny Pracy, Łódź 2002, s. 63. 2. Przypisy do artykułu/rozdziału danego autora w opracowaniu zbiorowym Jak robić przypisy? Inicjał imienia autora. Nazwisko autora, Tytuł artykułu/rozdziału kursywą, [w:], Tytuł opracowania zbiorowego kursywą, Inicjał imienia redaktora, Nazwisko redaktora (red.), Wydawnictwo, Miejsce i rok wydania, strona. Przykład przypisu z opracowania zbiorowego: M. Wiśniewski, Umieralność przedwczesna [w:], Zdrowie Publiczne, J. Kowalski (red.), Wydawnictwo Via Medica, Kraków 2008, s. 32. 3. Przypisy do książki lub artykułu mającego więcej niż 3 autorów Jak robić przypisy? Inicjał imienia pierwszego autora. Nazwisko pierwszego autora i in., Tytuł książki kursywą, Wydawnictwo, Miejsce i rok wydania, strona. Przykład przypisu: R. Kordek i in., Onkologia podręcznik dla studentów i lekarzy, Via Medica, Gdańsk, 2004, s. 32. 4. Przypisy do artykułu w czasopiśmie naukowym Jak robić przypisy? Inicjał imienia autora. Nazwisko autora, Tytuł artykułu kursywą, „Nazwa czasopisma ujęta w cudzysłów”, rok wydania, numer czasopisma w danym roku (numer czasopisma w ogóle), strona. Przykład przypisu do artykułu w czasopiśmie naukowym: W. Wróblewska, Zgony możliwe do uniknięcia – Opis koncepcji oraz wynik analizy dla Polski, „Studia Demograficzne”, 2012, nr 1(161), s. 42. 5. Przypisy do aktów prawnych Jak robić przypisy? Rodzaj aktu prawnego, data uchwalenia, tytuł, (dokładny numer z dziennika ustaw i pozycja). Przykład przypisu (akt prawny bez nowelizacji): Ustawa z dnia 11 września 2015 roku o zdrowiu publicznym, (Dz. U. 2015 poz. 1916). Przykład przypisu (akt prawny z nowelizacją): Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku (Dz. U. z 1997 r. Nr 78poz. 483 z późn. zm.). 6. Przypisy do źródeł internetowych Jak robić przypisy? Inicjał imienia autora. Nazwisko autora, Tytuł artykułu kursywą, adres strony, [data dostępu]. Przykład przypisu M. Kowalski, Nowotwory w Polsce, [dostęp: 7. Przypisy do przedruków (cytowanie źródła „z drugiej ręki”) Jak robić przypisy? Opis dzieła pierwotnego. Cyt. za: Opis źródła, z którego bezpośrednio korzystano. Przykład przypisu do przedruku: P. Shoemaker, T. Vos, Gatekeeping Theory, Routledge, New York, NY 2009. Cyt. za: M. Szpunar, Wokół koncepcji gatekeepingu. Od gatekeepingu tradycyjnego do technologicznego, [w:] Idee i myśliciele. Medialne i społeczne aspekty filozofii, red. Fiut, Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne AGH im. S. Staszica, Kraków 2005, s. 59. 8. Przypisy do wywiadów Wzór przypisu Dane osoby, z którą prowadzony jest wywiad, (dane redaktora prowadzącego rozmowę), Tytuł artykułu kursywą, „Nazwa czasopisma ujęta w cudzysłów”, rok wydania, numer czasopisma, strona. Przykład przypisu M. Stachurski (w rozmowie z Ł. Filipkowiczem), Zgony możliwe do uniknięcia – Opis koncepcji oraz wynik analizy dla Polski, „Studia Demograficzne”, 2012, nr 1(161), s. 42. 9. Przypisy do YouTube’a (lub innego portalu z filmami, z którego korzystałeś) Wzór przypisu Inicjał imienia autora, Nazwisko autora, Tytuł filmu kursywą, adres strony, [data dostępu], czas nagrania. Przykład przypisu M. Kowalski, Nowotwory w Polsce, [dostęp: 20:15-23:15. 10. Przypisy do innych źródeł, z których korzystałeś Nie ma określonego sposobu zapisu! Przykłady przypisów: Dane własne firmy XYZ. Materiały uzyskane z firmy X. Materiały własne Domu Kultury w miejscowości X. Informacje uzyskane w Urzędzie Gminy Łososina Dolna. Prospekt Emisyjny Spółki XYZ Jak robić przypisy do tego samego źródła kilka razy po sobie? Wzór przypisu: Ibidem, s. 32. Tamże, s. 32. Przykład przypisu (Ibidem): R. Beaglehole, Podstawy epidemiologii, Wydawnictwo Instytutu Medycyny Pracy, Łódź 2002, s. 63. Ibidem, s. 32. Przykład przypisu (Tamże): R. Beaglehole, Podstawy epidemiologii, Wydawnictwo Instytutu Medycyny Pracy, Łódź 2002, s. 63. Tamże, s. 32. Jak cytować to samo źródło po raz kolejny w pracy, ale nie po sobie? Wzór przypisu: Inicjał imienia autora. nazwisko autora, Początek tytułu…..,op. cit., s. 47. Inicjał imienia autora. nazwisko autora, Początek tytułu…..,dz. cyt., s. 47. Przykład przypisu (op. cit.) W. Wróblewska, Zgony możliwe do uniknięcia…, op. cit., s. 47. Przykład przypisu (dz. cyt.) W. Wróblewska, Zgony możliwe do uniknięcia…, dz. cyt., s. 47. Skróty bibliograficzne stosowane w przypisach Poniżej podaję najczęściej stosowane skróty w przypisach. Nie musisz ich znać na pamięć. Przydadzą Ci się podczas przygotowywania własnych, a także przy „odszyfrowywaniu” cudzych przypisów. (opr.) – opracowujący, czyli osoba, która była odpowiedzialna za opracowanie danego materiału lub publikacji; (rec.) – recenzent, tzn. osoba recenzująca daną publikacje, dany materiał; (red.) – redaktor lub praca pod redakcją; art. cyt. – artykuł cytowany (czasopisma, artykuły w pracy zbiorowej); [ – brak informacji o miejscu i roku wydania; [ – brak informacji o miejscu wydania; [ – brak informacji o roku wydania; cyt. za: – cytuje za:, cytat za:; dz. cyt. – dzieło cytowane (monografie, prace zbiorowe jako całość, zbiory dokumentów); i in. – i inni (autorzy), pozostali, niewymienieni z nazwiska autorzy danej pracy; mps – druk na prawie maszynopisu; ost. zm – ostatnia zmiana; por. – porównaj (w przypadku polemiki lub parafrazowania); poz. – pozycja (np. w Dzienniku Ustaw); przekł. – przekład (tłumaczenie); t. – tom cytowanej pozycji; – tekst jednolity; tłum. – praca w tłumaczeniu (kto jest tłumaczem); wyd. – numer wydania (np. wyd. III); Wyd. – wydawnictwo (z wielkiej litery); z. – zeszyt; z późn. zm. – z późniejszymi zmianami; zob. także – zobacz także (w przypadku przypisu odsyłającego, czasami – dygresyjnego); zob. – zobacz (w przypadku przypisu odsyłającego, czasami – dygresyjnego). Jak robić przypisy podsumowanie To tyle na temat robienia przypisów w pracy dyplomowej. Każdy przypis w swojej pracy musisz przejrzeć i jeżeli trzeba, to poprawić według przedstawionych schematów. Nie ma drogi na skróty, musisz to zrobić skrupulatnie i rzetelnie. Błędy w przypisach od razu rzucają się w oczy i zostaną wyłapane przez promotora i recenzenta. To także najlepszy powód do obniżenia Twojej oceny. Zrobiłem przypisy w swojej pracy dyplomowej. Co dalej? Naucz się pisać bez plagiatu. Sprawdź kurs online: –> Piszę Bez Plagiatu. Kompleksowy kurs pisania prac Zobacz, jakie materiały mogę Ci jeszcze zaproponować: –> Sklep Magistra na 5 Przygotuj metodologię i rozdział badawczy: –> Jak napisać rozdział metodologiczny w pracy licencjackiej i magisterskiej? –> Jak napisać rozdział badawczy w pracy licencjackiej i magisterskiej? Dopracuj formatowanie techniczne swojej pracy: –> Formatowanie pracy dyplomowej. 17 najważniejszych elementów Wielka prośba Uważasz powyższy wpis za przydatny? Pomogłem Ci? Pomóż mi dotrzeć do innych osób, którym ta wiedza także może pomóc. Jak to zrobić? 1. Kliknij poniżej polub i udostępnij na FB 👍📣 2. Podeślij znajomemu link mailem lub na Messengerze 📧 3. Będzie mi bardzo miło, jak zostawisz komentarz poniżej ⬇⬇ Nie zapomnij o prezencie!
Wstawianie Przypisów w Tekście: Kiedy korzystasz z informacji z innego źródła, wstaw przypis w odpowiednim miejscu w tekście. W zależności od stylu, możesz użyć przypisów numerycznych (liczb), autor-rok lub inne. Przypis Dolny: W wielu stylach przypisy dolne umieszcza się na dole strony, do której odnoszą się.
W kolejnej części cyklu Porady z Szuflady zajmiemy się zapisem bibliograficznym artykułów z czasopism – zarówno tych naukowych, jak i nienaukowych. Zastanawiasz się, jak poprawnie zapisać artykuł z czasopisma w przypisie dolnym i bibliografii końcowej? Już podpowiadam! Kilka uwag wstępnych Na początku, tak jak w poprzednich wpisach z tej serii (pierwszym i drugim), przypomnę tylko, że sposobów przygotowywania przypisów i opisów bibliograficznych jest wiele. Kiedy przygotowujemy tekst pod konkretne wydawnictwo, kierujemy się zazwyczaj jego normą wydawniczą. Jest ona zwykle podana do wiadomości publicznej na stronie internetowej danego wydawnictwa lub czasopisma. W przypadku prac dyplomowych obowiązują nas z kolei zasady zaproponowane przez naszą uczelnię, wydział, instytut lub katedrę, o ile… takie istnieją. Z poniższych porad śmiało korzystaj wówczas, jeśli nie obowiązują cię żadne inne wskazówki edytorskie. Przedstawiam tutaj zasady dotyczące najbardziej typowego, tradycyjnego zapisu bibliograficznego, w którym cytowane publikacje objaśniamy w przypisach dolnych, a listę wykorzystanych pozycji umieszczamy na końcu dzieła. Nawet jeśli nie jest to może najbardziej ulubiony sposób zapisu w oczach osób czytających twoje teksty, to jednak jest to sposób bezpieczny i poprawny. Zaznaczę jeszcze, że mam tu także na myśli bibliografię tworzoną dla prac pisanych w języku polskim. To ważne, bo w każdym obszarze językowym panują inne zasady co do tworzenia spisu wykorzystanych dzieł. Stałe elementy adresu bibliograficznego Jakiś czas temu powiedzieliśmy sobie, że każdy adres bibliograficzny składa się z 4 podstawowych elementów: autora (który może być osobą, grupą osób, a nawet instytucją)tytułuwspółtwórców (tłumacza, ilustratora, itp.)adresu wydawniczego (zazwyczaj miejsca i daty wydania). Jeśli chodzi o artykuł z czasopisma te elementy mogą nie być wystarczające. Mowa bowiem o artykule w czasopiśmie – i artykuł i czasopismo musimy odpowiednio oznaczyć. W związku z tym dobrym uzupełnieniem informacji z dalszej części tego poradnika będzie poniższa grafika: Ważne: w przypadku prasy codziennej w miejscu przeznaczonym na rok wpisujemy datę dzienną, np.: „Gazeta Prawna” 20 lutego 2020 Pamiętaj, żeby datę zapisywać zawsze w tym samym formacie w całym tekście (jeśli wszędzie wpisujesz daty z kropkami, tu też wpisz: Jeśli chodzi o element kolejny – numer, zeszyt lub rocznik – wpiszemy tutaj oczywiście to, czym dokładnie operuje dane pismo. Jeśli pismo jest wydawane raz na kwartał w formie zeszytu i na stronie tytułowej pisma podano np. „zeszyt 25”, to trzeba będzie posłużyć się tutaj skrótem od „zeszytu”, czyli „Z. 25”, zamiast typowego „nr”. Niektóre pisma oprócz bieżącego numeru w danym roku podaje także informację, który to numer od początku wydawania pisma. Wówczas np. zobaczymy na okładce: Nr 4 (25). Tak też podamy to w bibliografii. Jeśli czasopismo operuje tymi wszystkimi „cząstkami”, należy podać je w kolejności od największej do najmniejszej, np. rocznik – numer – zeszyt. Artykuł z czasopisma – przypis bibliograficzny – Kiedy pierwszy raz przytaczasz dany artykuł z czaopisma Kiedy po raz pierwszy przytaczamy artykuł w naszym tekście, powinniśmy podać jego pełny opis w przypisie bibliograficznym. W przypadku artykułu naukowego, może to wyglądać w następujący sposób: J. Miodek, Błąd błędowi nierówny: ortografia w dydaktyce, „Warsztaty Polonistyczne” 2001, nr 2, s. 64. Zwróć uwagę, że tytuł cytowanego tekstu zapiszemy kursywą, natomiast nazwę czasopisma w cudzysłowie. Pamiętaj, aby podać dokładną stronę, z której cytujesz daną informację lub zdanie. Chyba że powołujesz się na cały ten tekst, wówczas podaj dokładny zakres stron, na których znajduje się cały ten artykuł. – Kiedy przytaczasz ten sam artykuł z czasopisma w kolejnym przypisie Jeśli od razu w kolejnym przypisie powołujemy się na tą samą pozycję, wystarczy zapisać: Tamże. lub odpowiednik łaciński: Ibidem. Pamiętaj, aby we wszystkich przypisach stosować pisownię albo łacińską, albo polską – nie należy mieszać! Jeśli odwołujemy się do tej samej pozycji, ale innej strony, wystarczy po „tamże” lub po „ibidem” dodać numer tej strony. Np. „Tamże, s. 65”. – Kiedy przywołujesz inną publikację danego autora w kolejnym przypisie Jeśli w kolejnym przypisie ponownie odwoływalibyśmy się do tego samego autora, ale innej jego publikacji, możemy nie powtarzać jego nazwiska. Wygląda to wówczas następująco: [pierwszy przypis] J. Miodek, Błąd błędowi nierówny: ortografia w dydaktyce, „Warsztaty Polonistyczne” 2001, nr 2, s. 64. [kolejny przypis] Tenże, Język Dzienników Stefana Kisielewskiego, „Orbis Linguarum” 1998, t. 8, s. 106. Łacińskim odpowiednikiem “tenże” jest “idem“. Postępując tak samo z autorką – kobietą – zastępujemy jej nazwisko zapisem “taż” lub łacińskim “eadem“. Zwróć uwagę, że słowo „Dzienniki” w drugim przykładzie zostały „wyprostowane” w stosunku do reszty tytułu zapisanej kursywą. A to dlatego, że mamy tutaj do czynienia z… tytułem w tytule. – Kiedy przywołujesz ten sam artykuł z czasopisma w dalszej części tekstu Jeśli odwoływalibyśmy się do tej samej publikacji w dalszej części tekstu, np. kilka przypisów dalej, należy zmienić zapis, choć wciąż będzie to zapis skrótowy. Nie ma potrzeby ponownego przywoływania pełnego opisu bibliograficznego. Jeśli w całym tekście cytowalibyśmy tylko jedno dzieło Miodka, możemy ograniczyć się do: J. Miodek, dz. cyt., s. 65. lub odpowiednik łaciński: J. Miodek, op. cit., s. 65. Ale jeśli mamy do czynienia z kilkoma tekstami tego autora, powinniśmy je jakoś od siebie odróżnić. Robimy to poprzez przywołanie jej tytułu (jeśli jest krótki: jedno- czy kilkuwyrazowy) lub fragmentu tytułu (jeśli jest dłuższy). Np.: J. Miodek, Błąd błędowi…, dz. cyt., s. 66. Niektóre normy wydawnicze sugerują także, aby w takich przypadkach zrezygnować ze skrótu “dz. cyt.”, ponieważ początek tytułu i trzy kropki już sugerują, że dane dzieło było wcześniej cytowane. Artykuł z czasopisma – opis bibliograficzny w bibliografii końcowej Opis bibliograficzny na liście wykorzystanych publikacji (tzn. w części pracy zatytułowanej “bibliografia”) będzie wyglądał bardzo podobnie. Z tym, że: zaczniemy od nazwisk autorów, nie od imion;podamy zakres stron, na których znajdowały się cytowane artykuły, nawet jeśli odwoływaliśmy się wcześniej tylko do konkretnych stron tych artykułów;uszeregujemy pozycje alfabetycznie;opis także zakończymy kropką. Zapis przykładowego artykułu będzie zatem wyglądał następująco: Miodek J., Błąd błędowi nierówny: ortografia w dydaktyce, „Warsztaty Polonistyczne” 2001, nr 2, s. 64-67. Pamiętaj jeszcze, że… Gdyby dana pozycja: nie miała autora – pominiemy autora i zaczniemy od tytułu dzieła (nie piszemy “anonim” ani “autor nieznany”);była artykułem w specjalnym numerze czasopisma, który był pod redakcją, wówczas podamy redaktorów po numerze/tomie pisma, np. Przykładowy Autor, Przykładowy tytuł artykułu, „Przykładowy tytuł czasopisma” 2019, t. 10, red. Przykładowy Redaktor, s. X-Y;była artykułem w specjalnym numerze czasopisma, który wyjątkowo miał też swój podtytuł, wówczas możemy dodać ten podtytuł po numerze/tomie pisma, np. Przykładowy Autor, Przykładowy tytuł artykułu, „Przykładowy tytuł czasopisma” 2019, nr 18: Przykładowy podtytuł, s. X-Y. Dodatkowo: jeśli chcielibyśmy dodać numer ISBN lub ISSN, pójdzie on na sam koniec opisu bibliograficznego;pamiętaj, że nazwy czasopism możemy podawać skrótowo – wszystkie słowa w tytułach czasopism poza spójnikami i przyimkami zapisujemy wielką literą – od tych wielkich liter tworzymy skróty; należy jednak najpierw sprawdzić, czy dany skrót dla danego pisma już funkcjonuje (np. GW dla „Gazety Wyborczej”). Uff! To chyba wszystko. Jeśli masz jeszcze jakieś pytanie związane z zapisem artykułu w bibliografii, daj znać w komentarzu poniżej : )Jak tworzyć przypisy tradycyjne? Mimo, że przypisy harwardzkie swego czasu zyskiwały coraz większą popularność, to jednak najczęściej stosowanym rodzajem odwołań bibliograficznych w pracach dyplomowych pozostały przypisy tradycyjne. Ich zadanie jest identyczne jak w przypadku przypisów harwardzkich.
Zobacz prace podzielone tematami: 01 - Administracja 02 - Analiza: ekonomiczna, finansowa, wskaźnikowa 03 - Bankowość, Kredyty 04 - Bezrobocie 05 - Bezpieczeństwo i Higiena Pracy 06 - Biznes plany 07 - Budownictwo i Architektura 08 - Budżet: miasta, powiatu, gminy, państwa 09 - Controlling 10 - Koszty, Audyt 11 - Pielęgniarstwo, Fizjoterapia, Dietetyka, Farmacja i Medycyna 12 - Faktorinng, Outsourcing 13 - Finanse 14 - Gastronomia, Hotelarstwo 48 - Historia 46 - Informatyka, Internet 15 - Inwestycje, MŚP 16 - Joint Venture, Prywatyzacja, BIZ 17 - Jakość 18 - Komunikacja społeczna 19 - Leasing 47 - Literatura 20 - Negocjacje, Konflikty 21 - Nieruchomości 22 - Marketing, Promocja, Reklama, Produkt 23 - Mechanika, Motoryzacja 24 - Ochrona Środowiska, Ekologia 25 - Pedagogika 26 - Podatki 27 - Politologia, Terroryzm, Dziennikarstwo 28 - Prawo, Przestępczość 29 - Psychologia 30 - Public relations 31 - Rachunkowość 32 - Resocjalizacja 33 - Rolnictwo 34 - Rynki finansowe, Instrumenty finansowe, Giełda 35 - Samorządy 36 - Socjologia 37 - Stosunki międzynarodowe, Handel zagraniczny 38 - Transport, Logistyka, Dystrybucja 39 - Turystyka, Agroturystyka 40 - Ubezpieczenia, Emerytury, Renty, Służba zdrowia 41 - Unia Europejska, Unia Walutowa, Euro, Fundusze Unijne 42 - Wychowanie fizyczne 43 - Zarządzanie, Organizacja, ZZL: Rekrutacja, Selekcja, Szkolenia, Motywowanie, Wynagradzanie, Ocenianie 44 - Strategie 45 - Inne 00 - Pokaż wszystkie prace PRZYPISY I CYTOWANIE W PRACYlicencjackiej, magisterskiej, inżynierskiej i innych pracach dyplomowych. Cytat - stosowany jest dla bezpośredniego/dosłownego przytaczania cudzych słów (zarówno wypowiedzianych, jak i zapisanych). Musi on być zawsze wyróżniony w tekście, na przykład cudzysłowem lub kolorem i kształtem samej czcionki; a w przypadku prac dyplomowych (prac licencjackich, prac magisterskich, prac inżynierskich) musi być również opatrzony odpowiednim przypisem. Natomiast cytowanie jest to przywoływanie dzieł poprzedników, ich myśli, wywodów, poglądów, stwierdzeń na jakiś temat i wszelkich informacji zawartych w innych publikacjach. Polega więc ono na zapożyczaniu cudzych myśli - z jednoczesnym wskazaniem źródeł (bez dosłownego przytaczania). Zatem cytowanie ujmowane jest w dwojaki sposób, jako: Cytowanie sparafrazowane - czyli omówienie własnymi słowami oraz uogólnienie wypowiedzi innych autorów lub faktów naukowych. Cytowanie dosłowne - poprzez cytat, czyli dosłowne przytoczenie fragmentu czyjejś wypowiedzi. Uwaga! Zarówno w przypadku cytatu przytoczonego bezpośrednio, jak i omówienia go własnymi słowami (w formie parafrazy), zawsze należy podać jego źródło. Ponadto, należy także wiedzieć, że: Jeśli dany tekst jest cytowany w sposób dosłowny, to należy objąć go cudzysłowem oraz podać źródło cytowania, czyli: nazwisko autora, rok publikacji, stronę/y. Gdy przywoływane jest w tekście nazwisko autora, to w nawiasie należy podać rok publikacji. Jeśli autor danej pracy dyplomowej (pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, pracy inżynierskiej) powołuje się na badania, koncepcje lub poglądy innych twórców; to musi podać ich nazwiska oraz rok publikacji. Do udokumentowania pochodzenia wszelkich omówień i cytatów - służą przypisy, które są niezbędnymi elementami w pracach dyplomowych każdego rodzaju (pracach licencjackich, pracach magisterskich, pracach inżynierskich). Przypis (dolny, końcowy) - to wydzielona część pracy, na przykład pracy magisterskiej, która wskazuje na zastosowane w niej - źródło cytowania. Zasada stosowania przypisów sprowadza się do użycia konkretnego odsyłacza pod koniec cytowanej treści (po znaku interpunkcyjnym cytowanego fragmentu tekstu). Odsyłacz/odnośnik użyty w przypisie może mieć formę: cyfry - najczęściej arabskiej (takie odsyłacze, powinny mieć numerację ciągłą w tekście całej pracy lub w obrębie każdego rozdziału), małych liter (stosowane są na obszarze jednej strony) lub znaków umownych, przykładowo - gwiazdek * (kiedy w pracy występuje znikoma liczba przypisów). Przypominamy o najważniejszych zasadach dotyczących stosowania przypisów w pracy dyplomowej (na przykład: pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, pracy inżynierskiej): Należy konsekwentnie trzymać się już raz wybranego - sposobu użycia przypisów (na przykład: jeśli w pierwszym przypisie zastosowany został inicjał imienia konkretnego autora, to należy się tego konsekwentnie trzymać w dalszej części pracy dyplomowej - w kolejnych przypisach). W tekście całej pracy dyplomowej czy to pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, czy też pracy inżynierskiej; należy używać przypisów dolnych. Numeracja przypisów powinna być ukazana w całej pracy dyplomowej - w sposób narastający. Przypis zawsze musi sie zaczynać dużą literą i kończyć kropką. Oznaczenia przypisu w tekście pracy dyplomowej, należy stosować przed kropką, która kończy zdanie. Tytuły należy podawać z użyciem kursywy (bez cudzysłowów). Przypis: Tamże (Ibidem ) stosujemy wtedy, gdy w kolejnym przypisie powołujemy się na źródło, które zostało przytoczone w przypisie bezpośrednio poprzedzającym. Dużymi błędami jest stosowanie przypisów, które są niekompletne lub niejasne oraz nie mają żadnego związku z pisaną pracą dyplomową. Przed rozpoczęciem pisania pracy dyplomowej (pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, pracy inżynierskiej), należy porozmawiać z promotorem na temat tego, jaki styl przypisów powinien zostać w niej zastosowany; ponieważ nie ma jednego, uniwersalnego stylu, który jest akceptowany przez wszystkich promotorów. Drodzy Czytelnicy, jeśli chcecie odświeżyć sobie pamięć na temat technicznych zasad stosowania przypisów oraz wyjaśniających te zasady - przykładów i wzorów, to odsyłamy Was do artykułu pt.: ,,Bibliografia”. Bowiem podczas pisania pracy dyplomowej (pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, pracy licencjackiej), trzeba min. wykazać się właśnie - umiejętnością wykorzystania źródeł oraz ich oznaczania i dokumentowania. Wszystkie pozycje źródłowe, które autor wykorzystuje w swojej pracy dyplomowej, musi wstawić do Spisu źródeł/Spisu literatury/Bibliografii - na końcu pracy (tuż po Zakończeniu, na przykład pracy licencjackiej). W opisie literatury muszą się znaleźć szczegółowe informacje odnoszące się do każdej pozycji, która została wykorzystana podczas pisania pracy dyplomowej. Zatem, w przypisie bibliograficznym należy podać informacje, które są specyficzne dla konkretnego rodzaju dokumentu (zależne od tego czy jest to, na przykład: podręcznik akademicki, książka, dokument elektroniczny, broszura,...artykuł w czasopiśmie, norma, itd.). Jeśli w odpowiedni sposób podejdziecie do kwestii stosowania cytatów, przypisów i dokumentowania literatury; to nikt nie zarzuci Wam plagiatu. Zabronione jest przywłaszczanie sobie autorstwa cudzych prac. Natomiast można się na nie powoływać w swoich ”dziełach”. Według ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawach autorskim i prawie pokrewnym w Art. 29: ,,Wolno przytaczać w utworach stanowiących samoistną całość urywki rozpowszechnionych utworów lub drobne utwory w całości, w zakresie uzasadnionym wyjaśnianiem, analizą krytyczną, nauczaniem lub prawami gatunku twórczości” (Źródło: Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Art. 29, Dz. U. 1994 Nr 24 poz. 83). Jeśli w pracy dyplomowej (pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, pracy inżynierskiej) zostanie podane źródło zapożyczonego fragmentu, jego twórca i jeśli będzie on czytelny oraz w odpowiedni sposób wyodrębniony i oznaczony; to takie działanie nie będzie plagiatem. Szanowni Czytelnicy, pamiętajcie o tym, że praca dyplomowa powinna być pracą twórczą i należy w niej rozsądnie korzystać z utworów innych autorów, wszelkich materiałów źródłowych czy na przykład innych prac naukowych (w celu dokonania na ich podstawie analizy, wysnucia z nich innowacyjnych wniosków lub wyrażenia swojej opinii na ich temat). Wtedy pisana przez Was praca zyska na swej atrakcyjności. Natomiast, gdy zamieścicie w niej zbyt dużą ilość nieuzasadnionych cytatów, to niestety obniżycie jej wartość. Podsumowując, aby uniknąć zarzutu plagiatu, należy spełnić następujące kryteria: Zastosowanie cytatu zawsze musi być uzasadnione (przytoczony tekst musi uzasadniać i potwierdzać tezy zawarte w pracy dyplomowej, a także celnie wyrażać jakieś opinie, zjawisko, itp.). Należy wyraźnie oznaczyć cytowany fragment. Wykorzystane treści muszą wyraźnie się odznaczać, tak by po ich odczytaniu było wiadomo, który fragment został zapożyczony z innego źródła. Można to zrobić na różne sposoby, na przykład oznaczyć czerpaną z innego źródła treść - cudzysłowem (cytaty można również wyróżnić innymi sposobami, na przykład: przy pomocy kroju pochyłego, ujmując cytowany fragment ramką, wyróżniając zapożyczony tekst innym kolorem czy krojem czcionki, itp.) lub przypisem. Jeśli dany tekst jest cytowany tylko we fragmentach, to opuszczony tekst należy zastąpić znakiem - ,, (...)”. Przypis jest wystarczający wtedy, gdy myśl zaczerpniętą przykładowo z innej pracy naukowej chcemy wyrazić własnymi słowami. Natomiast w sytuacji, gdy w pracy dyplomowej (pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, pracy inżynierskiej) zawieramy w sposób dosłowny - fragment cudzego tekstu, to oprócz zastosowania przypisu, należy ująć go cudzysłowem. Cytat powinien pełnić funkcję pomocniczą. Głównym celem cytowania jest nadanie głębi swoim poglądom, argumentom i przemyśleniom. Nie mogą one zawładnąć głównym tekstem, na przykład pracy magisterskiej. Owszem ich rozsądne użycie, oznaczenie, podanie źródła pochodzenia i autora; znacząco podnosi wartość pracy dyplomowej. Jednak cytaty z założenia mają jedynie wzbogacać, rozszerzać i uzupełniać pisaną pracę dyplomową (która sama sobą powinna reprezentować odpowiednią wartość, musi być twórcza i charakteryzować się indywidualnością). Ochronie prawno-autorskiej podlega każdy utwór niezależnie od tego, czy jego autorem jest uznany i wybitny profesor czy na przykład początkujący bloger. Dlatego w sytuacji, gdy materiały zostały zaczerpnięte ze strony internetowej, to zawsze należy podać jej adres. Oznaczać trzeba również fragmenty utworów zapożyczanych od nieznanych autorów. Wtedy należy podać źródło takiego tekstu oraz zamieścić krótką informację - że powołany utwór jest dziełem anonimowego twórcy. Czytaj dalej - " Oprawa pracy dyplomowej". Spis zawartości. I. Wprowadzenie. II. Podejmujemy decyzje. III. Od czego zacząć pisanie pracy? IV. Struktura pracy dyplomowej. V. Techniczne opracowanie pracy. VI. Estetyka pracy dyplomowej. VII. Regulacje regulaminowe. i propozycji dotyczących schematu pracy dyplomowej, jak i graficznego jej układu, w aspekcie kolejności prezentacji merytorycznych treści opracowania. Dotyczy to zarówno poprawności metodycznej, językowej, jak i graficznej. Przedstawione przykłady oparto na formalnych wymaganiach dziekanatów Akademii W tym przewodniku znajdziesz skuteczne wskazówki dotyczące pisania pracy z marketingu. Bez konieczności spędzania bezsennych nocy. Podzielę się z Tobą praktycznymi wzorcami i schematami, które będą Ci pomocne na każdym etapie pisania pracy. Otrzymasz także cenne wskazówki, których nie poznasz na standardowych wykładach. Jak opisać źródła internetowe? Przypis do publikacji w czasopismach elektronicznych powinien zawierać: Imię i nazwisko autora (autorów), tytuł artykułu i jego podtytuł (jeśli istnieje), nazwisko tłumacza, „Tytuł czasopisma”, numer tomu, (z ewentualnym zaznaczeniem nowej serii), rok, numer lub zeszyt, Wprowadzenie. W trakcie kształcenia studenci muszą zmagać się z pisaniem prac. Niektórym to przychodzi łatwo, innym zaś może sprawiać problem. W trakcie studiów każdego czeka napisanie pracy dyplomowej. Niejednokrotnie praca licencjacka czy praca magisterska sprawiają wiele trudności piszącym.Pisanie pracy licencjackiej powinno stanowi ć dla studenta intelektualne wyzwanie, pozwalaj ąc mu rozwin ąć swoje mo żliwo ści Wybór tematu pracy: - Możliwo ść poszerzenia tematu w ramach pracy magisterskiej - Przydatno ść w przyszłej pracy zawodowej - Zainteresowania własne - czego chciałby ś si ę dowiedzie ć, nauczy ć?