Jak przedłużyć kartę parkingową dla niepełnosprawnych? Wyznaczanie miejsca parkingowego dla osoby niepełnosprawnej w miejscowości Jeżowe; Gdzie załatwić sprawę karta parkingowa dla niepełnosprawnych w miejscowości Jeżowe? Dokument do pobrania - wzór PDF 2023

MIEJSCE DLA NIEPEŁNOSPRAWNYCH Wydzielanie, oznaczanie, przepisy i karalność za parkowanie. Od inwalidy dla inwalidów. Podobnie jak w przypadku CETA, ten artykuł również rozpocznę od zastrzeżenia: nie, nie mam nic przeciwko niepełnosprawnym i nie zachęcam do parkowania na miejscach dla nich przeznaczonych. Do napisania niniejszego artykułu zainspirował mnie urzędnik miejski, który wydzielał miejsca na parkingu pod domem moich rodziców. Zauważyłem tam miejsca dla niepełnosprawnych powydzielane na dwa zupełnie różne sposoby, więc prawnicza ciekawość kazała mi zajrzeć w przepisy i sprawdzić które z nich są wydzielone nielegalnie. Rezultaty przeszły moje oczekiwania i kazały mi się głęboko zastanowić nad podejściem lokalnych urzędników do idei i problematyki znaków drogowych w ogóle. Zacznijmy jednak od początku. Czym jest znak drogowy? Znaki drogowe są oznaczeniami drogowymi pionowymi (zawieszonymi na słupkach, innych konstrukcjach lub ścianach budynków) albo poziomymi, które spełniają wszelkie wymogi z rozporządzenia, takie jak: wielkość, kolor, sposób montażu, wysokość zawieszenia, odległość od drogi, grubość linii, kąt linii itp. Tylko oznaczenie spełniające wszystkie warunki określone przepisami jest znakiem drogowym w znaczeniu prawnym i, tym samym, tylko za niestosowanie się do takiego oznaczenia możemy zostać ukarani mandatem. Jeśli oznaczenie posiada choć jeden nieprawidłowy element – nie jest znakiem drogowym lecz zwykłym rysunkiem, nie ma obowiązku stosowania się do niego i nie można ukarać kierowcy mandatem za jego nieprzestrzeganie. Ilość przepisów, wymogów i wariantów znaków idzie w tysiące a omówienie ich wszystkich w formie bloga jest niemożliwe. Zajmijmy się więc tylko małym wycinkiem spośród nich, a mianowicie miejscami postojowymi dla niepełnosprawnych. Skąd się wzięło to niebieskie obrzydlistwo? Niektórzy z Was na pewno zauważyli szkaradne, soczyście niebieskie prostokąty, które pojawiły się na miejscach postojowych w przeciągu ostatniego roku. Jest to efekt nowelizacji rozporządzenia, która weszła w życie dnia 8 października 2015 roku. Zmieniła ona dotychczasowy sposób oznaczania miejsc postojowych dla niepełnosprawnych poprzez dodanie wymogu, aby miejsce dla osoby niepełnosprawnej miało „nawierzchnię barwy niebieskiej”. Oznacza to tyle, że aktualnie występujące na ulicach polskich miast oznaczenia, czyli białe linie i biały symbol niepełnosprawnego na bezbarwnej nawierzchni nie są już znakami drogowymi a parkowanie na nich przez pojazd do tego nieuprawniony niczym nam nie grozi. Oczywiście, jeśli miejsca te nie posiadają innych oznaczeń. Znaki poziome a znaki pionowe. Znaki P-18 (miejsce postojowe), P-20 (koperta) i P-24 (symbol niepełnosprawnego) są znakami poziomymi i mogą występować samodzielnie, bez znaków pionowych D-18a (parking – miejsce zastrzeżone) i T-29 (tabliczka – symbol niepełnosprawnego). Stosowanie znaku pionowego jest w tym przypadku jedynie zalecane, a nie wymagane. Ciekawym problemem jest natomiast oznaczenie miejsca jedynie za pomocą znaku D-18a; według rozporządzenia, ma on „oznaczać miejsce przeznaczone na postój pojazdu uprawnionej osoby”, a nie „wyznaczać” takie miejsce, więc wydawałoby się, że to wydzielenie miejsca znakiem poziomym byłoby faktycznym „wyznaczeniem” a dołożenie do niego znaku pionowego miałoby jedynie dodatkowe znaczenie informacyjne (np. kiedy znak poziomy przykryty jest śniegiem czy błotem). Z kolei ten sam przepis używa słów „w razie potrzeby wyznaczenia miejsca (…)” w odniesieniu do miejsc dla osób niepełnosprawnych, więc widać, że ustawodawca obu pojęć używa dość swobodnie. Bez wyznaczenia miejsca znakami poziomymi powstaje natomiast problem z określeniem gdzie dokładnie znajduje się owo miejsce w przypadku parkingu bez znaków poziomych: przed znakiem, równolegle ze znakiem, za znakiem, oraz w jakiej orientacji owo miejsce się rozciąga (przodem do znaku, pod kątem do znaku, bokiem do znaku?) i jak dużą przestrzeń należałoby zostawić wokół tego znaku aby nie stanąć na owej niewidzialnej kopercie. Tak czy owak, w taryfikatorze mandatów widnieje pozycja pt. niezastosowanie się do znaku D-18a, i druga pt. niezastosowanie się do znaku D-18a z tabliczką T-29, więc mandat od strażnika miejskiego jest w tym przypadku prawdopodobny, zwłaszcza jeśli przy tym znaku znajduje się miejsce na zaparkowanie tylko jednego samochodu. Problem jest dyskusyjny a jego rozstrzygnięcie zależy pośrednio od funkcjonariusza i opinii sędziego, rozpatrującego daną sprawę, więc różne interpretacje są tutaj możliwe. Parkowanie w takim miejscu, mimo wszystko, jest dla nas ryzykowne. Podkreślę natomiast jedno: nigdzie w przepisach nie znalazłem potwierdzenia obiegowej internetowej opinii, że znak pionowy jest w przypadku miejsc parkingowych „ważniejszy” od poziomego. Oba mają tę samą moc prawną i za nieprzestrzeganie każdego z nich możemy potencjalnie zostać ukarani mandatem. Miejsce postojowe dla niepełnosprawnego. Znak P-18 stanowi jeden z dwóch w pełni zgodnych z prawem sposobów na wydzielenie miejsca postojowego dla niepełnosprawnego. Za pomocą tego znaku można wyznaczać takie miejsca na jezdni, na chodniku albo na parkingach które nie mają wydzielonych konstrukcyjnie stanowisk. Głupawa redakcja tego przepisu może sugerować, że takie miejsce można wyznaczać tylko na części jezdni i części chodnika jednocześnie, ale rzut oka na przykłady stosowania tego oznaczenia, zawarte w rozporządzeniu, nie pozostawia wątpliwości że umieszczenie tego znaku w połowie na chodniku a w połowie na jezdni nie jest prawidłowe. Takie stanowiska postojowe, przeznaczone dla osób niepełnosprawnych, muszą mieć niebieską nawierzchnię i narysowany symbol osoby niepełnosprawnej (znak P-24). Oczywiście, linie, kąty, rozmiary i sposób oznaczenia tego miejsca musi być w 100% zgodny z zamieszczonym przeze mnie wzorem. Warto tutaj wspomnieć, że miejsca dla niepełnosprawnych muszą być wyraźnie większe niż zwykłe miejsce postojowe, więc na pierwszy rzut oka widać czy zostały one prawidłowo wyznaczone. Jeśli mają taki sam rozmiar jak miejsca niezarezerwowane osobom niepełnosprawnym, to na pewno nie spełniają wymagań z rozporządzenia. Koperta dla niepełnosprawnego. Znak P-20 jest najczęściej umieszczanym przez władze lokalne znakiem poziomym, kiedy próbują one wyznaczać miejsca postojowe zastrzeżone dla osób niepełnosprawnych. Stosuje się go w celu oznaczenia stanowiska postojowego przeznaczonego do wyłącznego użytkowania przez niektórych uczestników ruchu (tu: niepełnosprawnych). Dopuszczalne jest zastosowanie samego znaku P-20, bez innego znaku pionowego. Wewnątrz znaku umieszcza się napis określający użytkownika (np. POLICJA) lub symbol osoby niepełnosprawnej (znak P-24, w naszym przypadku). Bardzo ciekawe są tu wymiary kopert, które również muszą być wyraźnie większe niż standardowa koperta. Dla koperty równoległej do krawężnika wynoszą 5 x 3,6 metra, dla koperty prostopadłej do krawężnika wynoszą 4,5 x 3,6 metra, dla koperty skośnej do krawężnika (60 stopni) : 5 x 3,6 metra a dla koperty skośnej do krawężnika (45 stopni): 5 x 3,8 metra. W razie sporu ze strażnikiem miejskim polecam zaopatrzyć się w długi metr i konkretny kątomierz, bo nie wszystkie „miejsca postojowe” w miastach są zgodne z wymiarami z rozporządzenia. Najzabawniejszy dla miejsca osób niepełnosprawnych jest jednak wymóg umieszczenia w kopercie znaku P-24 (symbol osoby niepełnosprawnej) na nawierzchni barwy niebieskiej przy nie wymaganiu od samej koperty, żeby była umieszczona na nawierzchni barwy niebieskiej. Prowadzi to do absolutnie szkaradnych, ale zgodnych z tym mądrym przepisem znaków, które zawierają białe linie ze standardowej koperty (bez tła), mały niebieski kwadrat wpisany w tę kopertę i biały symbol niepełnosprawnego wpisany w ten kwadrat. Wygląda to jeszcze bardziej niedorzecznie niż soczyście niebieskie prostokąty, ale jest w 100% zgodne z obecnie obowiązującymi przepisami. Symbol niepełnosprawnego. Znak P-24, jak już wspomnieliśmy, musi znaleźć się zarówno w znaku P-18, jak i w znaku P-20 aby prawidłowo wyznaczyć miejsce postojowe dla osoby niepełnosprawnej. Wymóg umieszczania go na niebieskim tle nie ma znaczenia dla znaku P-18 (umieszczanym w całości na niebieskim tle), jest natomiast idiotyczny przy znaku P-20 (nie umieszczanym w ogóle na niebieskim tle). Oczywiście, musi on posiadać odpowiednie wymiary, grubość linii i proporcje. Domorośli artyści supermarketowi i twórcy kampanii społecznych czasami ozdabiają go dodatkami, typu wyglądem przypominającym rozjechanie jego prawej strony przez oponę samochodu, co pozbawia go w całości mocy prawnej, bowiem takie „ozdoby” powodują że staje się on niezgodny z wzorem z rozporządzenia i przestaje być znakiem drogowym w sensie prawnym. Znaki, być może znaki i nie znaki. To tyle, jeśli chodzi o teorię. Przyjrzyjmy się teraz jakie cuda wykwitają na polskich ulicach, chodnikach i parkingach i czy w mojej ocenie są czy nie są znakami drogowymi. Podzieliłem je na trzy kategorie. „Znaki” to te, które są w pełni zgodne z przepisami i nie ma wątpliwości, że za parkowanie na tych miejscach nie będąc do tego uprawnionym należy nam się mandat. „Być może znaki” to kategoria miejsc, na których parkowanie może skończyć się mandatem lub ukaraniem przez sąd, choć moim zdaniem nie powinno. „Nie znaki” to miejsca, na których parkowanie nie może skończyć się mandatem a jeśli ktoś próbuje nam go wręczyć – nie należy go przyjmować; taka sprawa w sądzie jest absolutnie do wygrania. Znaki. Przykład prawidłowego zastosowania znaku P-18: wydzielone białymi liniami, jednostronnie otwarte stanowisko, niebieskie tło i biały symbol niepełnosprawnego. Jeśli tylko posiada prawidłowe wymiary (na oko tak, ale sam go nie mierzyłem), jest płaskim znakiem drogowym. Przykład prawidłowego zastosowania znaku P-24 (tu: wpisanego w znak P-20): choć na zdjęciu tego nie widać, znak ten jest wpisany w znak P-20, posiada niebieskie tło i razem z białymi liniami tworzy prawidłową „kopertę”. Być może znaki. Znak P-20, z wpisanym wewnątrz znakiem P-24 (inwalidą na niebieskim tle). Problem polega na tym, że rozporządzenie nie stanowi, że koperta ma się znaleźć na niebieskim tle, pomimo że w dwóch innych przypadkach niebieskie tło jest wyraźnie wymagane przez przepisy. Więc jest to znak posiadający wszystkie elementy z rozporządzenia oraz jeden dodatkowy. I stąd bierze się ryzyko: część sędziów powie, że spełnia wymogi z rozporządzenia, część że nie spełnia. Moim zdaniem nie spełnia, ale nie każdy sędzia podzieli tu moje zdanie. Znak D-18a z tabliczką, bez oznaczenia miejsca gdzie dokładnie obowiązuje koperta. Moim zdaniem mocno dyskusyjny, z powodów które podałem wcześniej. Istnieje jednak ryzyko, że sędzia odczyta ustawę inaczej niż ja i stwierdzi, że jest to znak samodzielny. Symbole nie będące znakami. Zacznijmy od niekwestionowanego króla polskich parkingów, znaku P-20 bez znaku P-24 na niebieskim tle. Aktualnie tak oznaczone miejsce nie spełnia wymogów z rozporządzenia, nie jest więc znakiem drogowym i od 8 października 2015 roku nie można ukarać kierowcy mandatem za postój w takim miejscu. Następnie, mamy znak przypominający P-20, namalowany jednak przez jakiegoś domorosłego artystę, bez wymaganych szablonów. Na pierwszy rzut oka nie zgadza się grubość linii i kąty pomiędzy nimi. Pomijam już przy tym fakt, że koperta bez oznaczenia dla jakiej grupy pojazdów jest zarezerwowana (nazwa organu lub symbol niepełnosprawnego) nie jest znakiem i nie ma żadnej mocy prawnej. To już dość swobodna wariacja na temat znaku P-20: tło którego być nie powinno i brak oznaczenia dla kogo koperta jest przeznaczona, co jest jej wymaganym przepisami rozporządzenia elementem. Żeby to coś choć ładnie wyglądało na chodniku… Jak już pisałem, rozumiem skąd wziął się ten pomysł: z niezbyt rozsądnej składni przy opisie znaku P – 18. Jednak przykłady wydzielania miejsc postojowych, zawarte w rozporządzeniu, wyraźnie wskazują że miejsce powinno być albo na ulicy, albo na chodniku, albo na parkingu. A nie częściowo na ulicy i częściowo na chodniku. Pomijam już ciągłe linie, którymi ten symbol jest otoczony, nijak nie przypominające tych ze znaku P-18. Kolejna próba narysowania znaku P-18, i kolejny raz nieudana. Tym razem umiejscowienie jest prawidłowe, ale niebieskie tło jest otoczone ciągłymi liniami, nie jest więc ani znakiem P-18, ani P-20. Uwaga na znak pionowy: mimo niewydzielenia miejsca, zmieści się tam tylko jeden samochód, więc można się sprzeczać że miejsce jest oznaczone prawidłowo. Moim zdaniem nie jest. Dość swobodna wariacja na temat znaku P-18, składająca się z tła i symbolu, ale bez wydzielenia go liniami, wymaganymi aby był to znak P-18. Próba wydzielenia miejsca dla niepełnosprawnych w podziemnym parkingu. Jeśli na tym parkingu obowiązują przepisy ruchu drogowego, nie jest to znak drogowy P-18, bo nie jest wydzielony odpowiednimi liniami. Podobna historia: próba stworzenia znaku P-18, lepsza niż poprzednia, choć wciąż nieudana z powodu wydzielenia go za pomocą ciągłych linii. Dodatkowo, miejsce ma niewątpliwie niewłaściwe wymiary, bo nie jest większe od miejsc sąsiednich, niewydzielonych. Jeśli na tym parkingu obowiązują przepisy ruchu drogowego, nie jest to znak drogowy P-18. Miejsca na pierwszy rzut oka o nieprawidłowych wymiarach, poza tym nie posiadające niebieskiego tła a bez niego nie są to znaki P-18. Dodatkowo, na zdjęciu widać bardzo ciekawą wariację na temat znaku D-18a, który jakiś domorosły artysta „poprawił”, przez usunięcie koperty i umieszczenie tam symbolu ze znaku P-24. Na zakończenie, największe kuriozum jakie udało mi się znaleźć: nie wiem czy ktoś namalował go przed swoim domem dla żartu, czy naprawdę jakiś urzędnik wymyślił znak, który nie ma w sobie nawet jednego poprawnego elementu. Zbyt mały rozmiar, ciągłe linie (o ile miał to być znak P-18) lub brak koperty (jeśli nie), zaczynający się na krawężniku, z niebieską obwódką białej linii i brak symbolu inwalidy na niebieskim tle powodują, że to dzieło zdobywa pierwszą nagrodę na liście żartów artystycznych, pozujących na znaki drogowe. Podsumowanie. Mniej więcej 90% spotykanych przeze mnie oznaczeń miejsc postojowych, mających w teorii przeznaczać te miejsca dla niepełnosprawnych, nie jest na dzień dzisiejszy znakami drogowymi i, co za tym idzie, nie można ukarać kierowców za parkowanie na nich. Jeśli mimo to strażnik miejski spróbuje – nie przyjmujcie mandatu, zaskarżcie wyrok nakazowy i skonstruujcie uzasadnienie, posługując się treścią artykułu. Wnioski zawarte powyżej wyciągnąłem naprawdę najostrożniej jak tylko się dało. Wyodrębniona przeze mnie kategoria niby – znaków jest na tyle dyskusyjna, że niektórzy sędziwie w ogóle nie uznają tych oznaczeń za znaki drogowe; chciałem jednak wyraźnie zasygnalizować Wam ryzyko prawne, jakie wiąże się mimo wszystko z parkowaniem w takich miejscach. Jeszcze raz podkreślę, że naprawdę nie zachęcam ludzi, żeby parkowali na miejscach które być może miały być przeznaczone dla niepełnosprawnych, zachęcam natomiast urzędników do czytania ze zrozumieniem przepisów, które usiłują stosować. Na dzień dzisiejszy, statystyczny niepełnosprawny wydaje mi się być znacznie sprawniejszy niż statystyczny urzędnik. Przynajmniej intelektualnie. radca prawny Maciej Krok

Zasady wydawania kart parkingowych I. Informacje ogólne Od dnia 1 lipca 2014 r., na mocy przepisów ustawy z dnia 23 października 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 1446), zmianie ulegają zasady wydawania kart parkingowych dla osób niepełnosprawnych i placówek zajmujących się opieką, rehabilitacją lub edukacją osób niepełnosprawnych. Od dnia 1 lipca 2014 roku organem wydającym kartę parkingową staje się przewodniczący powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności właściwego ze względu na miejsce stałego pobytu osoby niepełnosprawnej w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności i dowodach osobistych lub siedzibę placówki. Ważne: Od dnia 1 lipca 2014 r. opłata za wydanie karty parkingowej wynosi 21 Ważność dotychczas wydanych kart parkingowych Karty parkingowe wydane na podstawie dotychczasowych przepisów, zachowują ważność do dnia określonego jako data ważności karty, nie dłużej niż do dnia 30 listopada 2014 r. Oznacza to, że co do zasady wszystkie karty parkingowe wydane najpóźniej w dniu 30 czerwca br., utracą z dniem 1 grudnia 2014 r. swoją ważność. Uwaga: Jeżeli karta parkingowa została wydana przed dniem 1 lipca 2014 r. bezterminowo to utraci swoją ważność z dniem 1 grudnia 2014 r. Podobnie gdy została wydana na czas określony np. do dnia 31 grudnia 2014 r. Jeżeli natomiast została wydana na czas określony np. do dnia 15 listopada 2014 r. to utraci swoją ważność z tą datą. III. Karta parkingowa dla osoby niepełnosprawnej Od dnia 1 lipca 2014 r. karta parkingowa będzie wydawana wyłącznie: osobie niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności mającej znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się; osobie niepełnosprawnej, która nie ukończyła 16 roku życia mającej znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się; Ważne: Od dnia 1 lipca 2014 r. osoba niepełnosprawna zaliczona do lekkiego stopnia niepełnosprawności nie jest uprawniona do uzyskania karty parkingowej. Jeżeli jednak posiada kartę parkingową wydaną przed tą datą to jej karta zachowuje ważność do dnia określonego jako data ważności karty, nie dłużej niż do dnia 30 listopada 2014 r. Osoby niepełnosprawne w stopniu znacznym od dnia 1 lipca 2014 r. uzyskają kartę parkingową na podstawie wydanego od dnia 1 lipca 2014 r. orzeczenia o stopniu niepełnosprawności albo orzeczenia o wskazaniach do ulg i uprawnień, zawierającego wskazanie w zakresie karty parkingowej. Ważne: Wskazanie do karty parkingowej w orzeczeniu o znacznym stopniu niepełnosprawności nie jest uzależnione od symbolu przyczyny niepełnosprawności ale wyłącznie od tego, że osoba niepełnosprawna ma znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się. Uwaga: Zaliczenie do znacznego stopnia niepełnosprawności nie jest tożsame z posiadaniem znacznych ograniczeń w możliwości samodzielnego poruszania się. Wyjątek: Ustawodawca przewidział odstępstwo od zasady, zgodnie z którą karta parkingowa od dnia 1 lipca 2014 r. przysługuje na podstawie orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności wydawanego także od 1 lipca 2014 r. Wyjątek dotyczy osób niepełnosprawnych w stopniu znacznym, które posiadają orzeczenia wydane przed 1 lipca 2014 r. wraz z symbolem przyczyny niepełnosprawności 04-O (choroby narządu wzroku), 05-R (upośledzenie narządu ruchu) lub 10-N (choroba neurologiczna). Osoby posiadające tego rodzaju orzeczenia uzyskają kartę parkingową bez konieczności ponownego orzekania się - na podstawie dotychczasowego orzeczenia, jeżeli zawiera ono wskazanie do karty parkingowej. Osoby niepełnosprawne w stopniu umiarkowanym od dnia 1 lipca 2014 r. uzyskają kartę parkingową na podstawie wydanego od dnia 1 lipca 2014 r. orzeczenia o stopniu niepełnosprawności albo orzeczenia o wskazaniach do ulg i uprawnień, zawierającego wskazanie w zakresie karty parkingowej. Ważne: Wskazanie do karty parkingowej w orzeczeniu o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności jest uzależnione od symbolu przyczyny niepełnosprawności i tego, że osoba niepełnosprawna ma znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się. Uwaga: Wskazanie do karty parkingowej będą mogły uzyskać wyłącznie osoby mające zarówno znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się jak i przyczynę niepełnosprawności oznaczoną symbolem 04-O (choroby narządu wzroku), 05-R (upośledzenie narządu ruchu), 10-N (choroba neurologiczna) lub 07-S (choroby układu oddechowego i krążenia). Osoby niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia od dnia 1 lipca 2014 r. uzyskają kartę parkingową na podstawie wydanego od dnia 1 lipca 2014 r. orzeczenia o niepełnosprawności zawierającego wskazanie w zakresie karty parkingowej. Uwaga: W przypadku tych osób wskazanie do karty parkingowej nie jest uzależnione od symbolu przyczyny niepełnosprawności ale wyłącznie od tego, że dziecko ma znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się, co ustala się uwzględniając wiek dziecka. Jeżeli zatem to wiek dziecka w chwili orzekania powoduje, że ma ono trudności w poruszaniu się, nie uzyska ono wskazania do karty parkingowej. Od dnia 1 lipca 2014 r. karta parkingowa wydawana jest wyłącznie na czas określony. Karta parkingowa wydawana jest na okres ważności orzeczenia jednak nie dłużej niż na okres 5 lat. Uwaga: Jeżeli orzeczenie uprawniające do karty parkingowej zostało wydane na czas nieokreślony (bezterminowo) albo na okres dłuższy niż 5 lat to i tak karta parkingowa zostanie wydana wyłącznie na okres 5 lat od dnia jej wydania. Jeżeli orzeczenie po dniu 1 lipca zostanie wydane na czas nieokreślony to karta parkingowa straci swoją ważność po 5 latach. Ale w tym przypadku aby uzyskać kolejną kartę wystarczy złożenie wniosku o jej wydanie, nie będzie potrzebne nowe orzeczenie. Ważne: Od dnia 1 lipca 2014 r. kartę parkingową umieszcza się za przednią szybą pojazdu samochodowego, a jeśli pojazd nie posiada przedniej szyby - w widocznym miejscu w przedniej części pojazdu, w sposób eksponujący widoczne zabezpieczenia karty oraz umożliwiający odczytanie jej numeru i daty ważności. IV. Karta parkingowa dla placówek Kartę parkingową wydaje się placówce zajmującej się opieką, rehabilitacją lub edukacją osób niepełnosprawnych mających znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się. Kartę parkingową placówce wydaje się na okres 3 lat. V. Tryb wydawania karty parkingowej Kartę parkingową wydaje się na wniosek osoby niepełnosprawnej lub placówki. Wniosek składa się do przewodniczącego powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności, właściwego ze względu na miejsce stałego pobytu osoby niepełnosprawnej w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności i dowodach osobistych lub siedzibę placówki. Osoba niepełnosprawna składa wniosek osobiście z wyjątkiem: osoby, która nie ukończyła 18. roku życia, za którą wniosek składają rodzice lub ustanowieni przez sąd opiekunowie albo jeden z rodziców lub ustanowionych przez sąd opiekunów; osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie pozostającej pod władzą rodzicielską, za którą wniosek składa jeden z rodziców; osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie niepozostającej pod władzą rodzicielską lub osoby ubezwłasnowolnionej częściowo, za którą wniosek składa odpowiednio opiekun lub kurator ustanowiony przez sąd. Wniosek placówki składa osoba upoważniona do jej reprezentowania. Wniosek jest podpisywany przez wnioskodawcę. Uwaga: W przypadku złożenia wniosku przez osoby, które nie ukończyły 18 roku życia oraz osoby ubezwłasnowolnione całkowicie lub częściowo, podpis składa odpowiednio jeden z rodziców, opiekun lub kurator. W przypadku braku możliwości złożenia podpisu, przewodniczący zespołu zamieszcza we wniosku adnotację o braku możliwości złożenia podpisu przez wnioskodawcę. We wniosku, w miejscu oznaczonym jako „wzór podpisu”, osoba niepełnosprawna składa wzór podpisu, z wyjątkiem: osoby, która nie ukończyła 18. roku życia; osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie lub częściowo; osoby, która nie ma możliwości złożenia podpisu. W przypadku osoby która nie ukończyła 18 roku życia, osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie lub częściowo, a także osoby, która nie ma możliwości złożenia podpisu oraz wniosku placówki miejsce oznaczone we wniosku jako „wzór podpisu” pozostawia się niewypełnione. Ważne: Do wniosku osoby niepełnosprawnej dołącza się: jedną fotografię o wymiarach 35 mm x 45 mm, odzwierciedlającą aktualny wizerunek osoby, której wniosek dotyczy, przedstawiającą tę osobę bez nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami; dowód uiszczenia opłaty za wydanie karty parkingowej. Uwaga: W przypadku złożenia wniosku przez osoby które nie ukończyły 18 roku życia oraz osoby ubezwłasnowolnione całkowicie, składa się oświadczenie o posiadaniu prawa do sprawowania odpowiednio władzy rodzicielskiej, opieki lub kurateli. Ważne: Osoba z wrodzonymi lub nabytymi wadami narządu wzroku może dołączyć do wniosku fotografię przedstawiającą ją w okularach z ciemnymi szkłami, a osoba nosząca nakrycie głowy zgodnie z zasadami swojego wyznania – fotografię przedstawiającą osobę z nakryciem głowy, pod warunkiem, że fotografia taka jest zamieszczona w dokumencie potwierdzającym tożsamość tej osoby. Uwaga: Składając wniosek przedstawia się do wglądu oryginał prawomocnego orzeczenia o niepełnosprawności, o stopniu niepełnosprawności lub o wskazaniach do ulg i uprawnień wraz ze wskazaniem do karty parkingowej. Do wniosku placówki dołącza się dowód uiszczenia opłaty za wydanie karty parkingowej. Składając wniosek wnioskodawca oświadcza o: posiadaniu upoważnienia do reprezentowania placówki; prowadzeniu przez placówkę działalności w zakresie opieki, rehabilitacji lub edukacji osób niepełnosprawnych mających znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się i uprawnieniu do uzyskania karty parkingowej. Ważne: Składając wniosek przedstawia się do wglądu dowód rejestracyjny pojazdu placówki. Uwaga: W razie stwierdzenia braków formalnych wniosku przewodniczący zespołu wzywa osobę niepełnosprawną lub placówkę, za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Ważne: Po bezskutecznym upływie terminu na uzupełnienie wniosku wniosek pozostawia się bez rozpoznania. W przypadku niespełnienia warunków do otrzymania karty parkingowej, przewodniczący zespołu, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku spełniającego wymogi formalne, informuje w formie pisemnej osobę niepełnosprawną lub placówkę o odmowie przyznania karty wraz z uzasadnieniem. Uwaga: Od informacji o odmowie przyznania karty nie przysługuje odwołanie, ponieważ przyznanie karty jest czynnością materialno – techniczną i de facto konsekwencją posiadania orzeczenia wraz ze wskazaniem do karty parkingowej. W przypadku spełnienia warunków do otrzymania karty parkingowej, przewodniczący zespołu w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku spełniającego wymogi formalne, informuje osobę niepełnosprawną lub placówkę o terminie i miejscu odbioru karty. Ważne: Przewodniczący zespołu ma w terminie 30 dni poinformować o dacie wydania karty a nie wydać kartę w tym terminie. Przewodniczący zespołu, po uzupełnieniu blankietu karty parkingowej o informacje dotyczące osoby niepełnosprawnej lub placówki, daty ważności karty parkingowej, jej numeru oraz nazwy organu wydającego tę kartę dokonuje zabezpieczenia tej karty poprzez naniesienie hologramu i laminowanie. Ważne: Osoba niepełnosprawna odbiera kartę parkingową osobiście, po okazaniu dokumentu potwierdzającego tożsamość albo przez ustanowionego pełnomocnika po okazaniu przez niego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość oraz pisemnego pełnomocnictwa do odbioru karty. Kartę parkingową wydaną: osobie, która nie ukończyła 18. roku życia, odbiera jeden z rodziców lub ustanowionych przez sąd opiekunów, osobie ubezwłasnowolnionej całkowicie pozostającej pod władzą rodzicielską, odbiera jeden z rodziców, osobie ubezwłasnowolnionej całkowicie niepozostającej pod władzą rodzicielską lub osobie ubezwłasnowolnionej częściowo, odbiera odpowiednio opiekun lub kurator ustanowiony przez sąd - po okazaniu dokumentu potwierdzającego tożsamość i oświadczeniu o prawie do sprawowania odpowiednio władzy rodzicielskiej, opieki lub kurateli. Osoba odbierająca kartę parkingową potwierdza jej odbiór. W przypadku braku możliwości złożenia podpisu, przewodniczący zespołu zamieszcza we wniosku adnotację o braku możliwości złożenia podpisu. Osoba upoważniona do reprezentowania placówki odbiera kartę parkingową osobiście po okazaniu dokumentu potwierdzającego tożsamość i oświadczeniu o posiadaniu upoważnienia do reprezentowania placówki oraz potwierdza odbiór karty parkingowej. W przypadku braku możliwości złożenia podpisu, przewodniczący zespołu zamieszcza we wniosku adnotację o braku możliwości złożenia podpisu. Wnioski są przyjmowane w Powiatowym Zespole do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Bytomiu przy ul. Łużyckiej 12 tel. 32 388 67 04, w poniedziałek w godz. od wtorku do czwartku w godz. (przerwa W piątek stron się nie przyjmuje. Kasa czynna w poniedziałek w godz. od wtorku do czwartku w godz. Opłatę wnosi się przelewem bankowym lub pocztowym na konto Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Bytomiu do GETIN BANK Oddział/Bytom, nr konta 13 1560 0013 2008 2964 3000 0049 (z dopiskiem: opłata za kartę parkingową osoby niepełnosprawnej) lub gotówką w kasie Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie przy ul. Strzelców Bytomskich 16, w godz. i tylko po weryfikacji wniosku w Powiatowym Zespole ds. Orzekania o Niepełnosprawności znajdującego się przy ul Łużyckiej 12. UWAGA: Przed uiszczeniem opłaty za wydanie karty parkingowej, należy potwierdzić u pracownika spełnienie przez osobę niepłenosprawną uprawnień do jej uzyskania. Opłatę za wydanie karty parkingowej, można dokonać wyłącznie po uprawomocnieniu się orzeczenia o stopniu niepłnosprawności / o niepłenosprawności

podanie o miejsce parkingowe dla osoby niepełnosprawnej wzór