1868 Cal. 132/2000Cal left. Fitness Goals: Heart Healthy. Fat 62 g. 5/67g left. Sodium 2300 mg. --/2300mg left. Cholesterol 300 mg.

Dzięki poluzowaniu jadłospisu pod koniec ubiegłego roku zaczęłam kierować się ochotą na konsystencje i smaki, w efekcie czego mogłam sięgać po słodycze do recenzji spontanicznie. Upajałam się tym parę miesięcy, po czym nadeszła kolejna faza – brak ochoty na słodkości. Co dało się oddać, oddałam. Kupionym w bezlitosnej liczbie Quest Barom postanowiłam stawić czoła, a skoro i tak na żadnego nie miałam ochoty, ustawiłam degustacje mniej więcej logicznie pod kątem wariantów smakowych. Na drugi ogień poszedł nieznany mi dotąd Quest Bar Peppermint Bark. Jeszcze przed zamówieniem batona proteinowego sprawdziłam w internecie, czym jest tytułowy peppermint bark. Wyobraziłam sobie czekoladki typu After Eight. Tymczasem okazało się, iż są to słodycze powstałe z połączenia twardych cukierków miętowych z dwiema czekoladami: białą i ciemną. Przyjmują postać połamanej tafli lodu czy szkła. Skądinąd wyglądają zjawiskowo, więc polecam wygoogle’ować nazwę. (Znajdują się też na szacie graficznej, ale średnio je widać). Składając zamówienie na baton Quest Bar Peppermint Bark, wspominałam dawną nienawiść do miętowych słodyczy. U zarania bloga – a także przez całe wcześniejsze życie – gardziłam łączeniem mięty z czekoladą czy też jakimkolwiek przemycaniem tych habazi do łakoci. Obecnie nie tylko nie mam problemu z miętą z czekoladą, lecz również aktywnie lubię ów duet. Quest Bar Peppermint Bark marki Quest Nutrition dostarcza 300 kcal w 100 g. Baton proteinowy Quest Bar Peppermint Bark waży 60 g i zawiera 180 kcal. Baton białkowy Quest Nutrition pachnie przeintensywnie i bajecznie miętowo. W miejscu naturalnego produktu odnotowałam skondensowany olejek miętowy – kulinarny, może leczniczy. Zamiast wlać kilka kropel, producent się nie patyczkował. U boku olejkowej mięty stoi słodzikowa słodycz, o dziwo całkiem litościwa jak na questowe możliwości. Tło należy do batonoproteinowości. Uwielbiam wygląd, jaki Quest Bar Peppermint Bark uzyskał po spiekarnikowaniu (180-200°C, ok. 14 minut). Stracił anemiczną kremowość polewy na rzecz miodowego pieczonego karmelu, może krówki. Uroczo się zarumienił. Bajecznie wyrósł, nabierając poduszkowych kształtów. Zaczął lśnić, mienić się tłuszczykiem zebranym na powierzchni. W przekroju zaoferował ciasto wyglądające delikatnie zakalcowato, będące jednocześnie wilgotną gumką i puszystym domowym wypiekiem. Pomyślałam o intensywnie wypieczonym serniku z mielonej masy twarogowej. Patrząc na baton, nikt by nie zgadł, że ma zapach czy smak mięty. Tłustość połyskująca na powierzchni batona proteinowego dała się poznać nie tylko oczom, ale także palcom. I to srogo. Pod wpływem temperatury polewa zespala się ze środkiem, tworząc jedno ciało. W efekcie nie jest sypka jak w wariancie Chocolate Sprinkled Doughnut. W ogóle jej nie ma. Polewa wgryziona we wnętrze produktu i będąca jego stałą częścią daje się poznać jako twarde i chrupiące brzegi. Z kolei środek Quest Bara jest gęsssty, gumkowy, pożywny, mięsisty. Fantastycznie lekki-ale-treściwy. Zwarty i mocno masowy. Dodatkowo kleisty, mulisty. Sprawia wrażenie dużego ciasta skompresowanego w sześćdziesięciogramowy baton. Cudowna rzecz! Choć ze względu na zapach nie powinnam zdziwić się smakiem, dałam się ponieść wyobrażeniu o serniku. Tymczasem jak tylko lekko nagryzłam Quest Bar Peppermint Bark, na kubki smakowe rzuciła się mięta. Okazała się bardzo odświeżająca, orzeźwiająca, chłodna. Obejmuje chłodem cały język. Jest to wrażenie tym bardziej unikalne, że sam baton po upieczeniu ma wysoką temperaturę. Wyobraźcie sobie zderzenie realnie ciepłego ciasta ze smakiem mięty i kostek lodu. W batonie proteinowym nie pojawia się nic poza miętą, a przynajmniej na pierwszym planie. Daleko, daleko w tyle występuje słodka batonoproteinowość. Kilka razy trafiłam na nutkę sezamu. Słodzikowość jest wysoka, ale niższa niż miętowość. Skądinąd w toku degustacji – powiedzmy, że w drugiej połowie batona – robi się nazbyt miętowo. Gdzie się podziały dwie czekolady współtworzące peppermint bark? Skryty w atrakcyjnym wizualnie opakowaniu Quest Bar Peppermint Bark zwodzi wyglądem – zwłaszcza po upieczeniu – natomiast serwuje jasny przekaz aromatem i smakiem. Oferuje esencjonalną miętowość z koncentratu. Początkowo jest to przyjemny, z czasem jednak staje się nazbyt agresywny i męczy. Jeśli macie ochotę na doświadczenie połączenia gorącego ciasta z chłodnym smakiem, miętowy Quest Bar powinien sprawdzić się doskonale. Natomiast jeżeli macie problem z miętowością w słodyczach bądź tolerujecie ją tylko w granicach przyzwoitości, celujcie w inne batony proteinowe. Ocena: 3 chi Skład i wartości odżywcze: Opis: Quest Bar Peppermint Bark Flavor. Wysokoproteinowy baton o smaku białej i mlecznej czekolady z posypką o smaku miętowym. Skład: mieszanka białek (izolat białka mleka, izolat białka serwatki), polidekstroza, woda, migdały, erytrytol, olej z ziaren palmowych, naturalne aromaty, kazeinian sodu. Zawiera mniej niż 2% następujących składników: kakao w proszku, sól morska, czerwona posypka jadalna [guma arabska, koncentrat soku z rzodkwi (kolor), kwas cytrynowy], lecytyna słonecznikowa, substancja słodząca stewia. Przetwarzany w zakładzie, który przetwarza również jajka, orzeszki ziemne, soję, pszenicę, inne orzechy i sezam. Kalorie w 100 g: 300 kcal Wartości odżywcze w 100 g: tłuszcz 11,7 g (w tym kwasy tłuszczowe nasycone 5,8 g), węglowodany 36,7 g (w tym: cukry <1,7 g, błonnik 20 g, alkohole cukrowe 10 g), białko 33,3 g, sód 400 mg. Gdzie kupić: sklepy z suplementami, siłownie, internet Cena: 10-15 zł

Dzięki kilku dniom u mojego taty, miałam okazję całkiem nieźle poznać lody od Grycana, które trochę mnie ciekawiły, ale jakoś zawsze było coś innego do kupienia. Wyrobiłam sobie o tych lodach niezbyt pewną opinię: smaczne. Bez fajerwerków, nie są to Haageny, ale mają ciekawe smaki. Żeby stwierdzić coś więcej, zjadłam jeszcze za mało smaków. Jednym z takich smaków jest śliwka w czekoladzie z serii Grycan "dla koneserów". Funkcjonuje on jako nowość i to już chyba przynajmniej od tamtego roku. Wtedy jednak Grycan kompletnie mnie nie interesował, a w tym sezonie, ten konkretny smak zaintrygował mnie, chociaż budził także pewne obawy. Dlaczego? Z dwóch powodów. Uwielbiam lody czekoladowe, ale tylko te dobre. Wszelkie "o smaku", czy pod takie podchodzące, odpadają. Są zazwyczaj strasznie mdłe. Dwa: ze mną i ze śliwkami bywa różnie. Uwielbiam świeże śliwki, a suszone mogę od czasu do czasu zjeść. Nigdy nie lubiłam śliwek w czekoladzie, chociaż ostatnio, tym dobrze zrobionym, dałam zielone światło. Co więc z lodami? Po otwarciu i powąchaniu poczułam delikatny zapach czekolady. Spróbowałam samej masy lodowej. Jest ona słodka o zabarwieniu czekoladowym. Nutka kakao jest, ale dość mdła; słodycz jest silniejsza, chociaż także niezbyt ostentacyjna. Towarzyszy temu jeszcze nieokreślona proszkowatość, jednak nie klasyfikuje to lodów do kategorii "obrzydliwe". Lody są raczej miękkie, delikatne, kremowe, dość rozwodnione i zbite zarazem, a także dość... gumowate, do czego mam obojętny stosunek, ale niektórym może to przeszkadzać. Nie wiem, czy to jest związane z przechowywaniem lodów, czy po prostu takie są. To już drugie lody Grycana z tym dziwnym efektem, jakie miałam okazję jeść. Trochę tłustawe, za sprawą śmietany kremówki, która w składzie jest w składzie dość wysoko. Czuć tu także mleczność, ale bardzo ukrytą za słodkością czekolady. Mogę je podsumować jako bardzo przeciętne czekoladowe lody. Tym, co je wyróżnia, są suszone śliwki, a dokładniej ich ogromne kawały (czasem nawet połówki, albo prawie całe), których w pudełku jest bardzo dużo. Ciężko jest wręcz nabrać łyżeczką lody bez nich. Smakują jak to suszone śliwki: słodko, z charakterystyczną kwaskowatością i posmakiem. Są soczyste i raczej miękkie. Powinno to dodać lodom porządnego i cudownego śliwkowego kopniaka, ale nie. Śliwki idą swoją drogą, lody czekoladowe swoją. Nie współgrają ze sobą, a szkoda. Podsumowując: zwykłe czekoladowe lody z interesującym, niespotykanym na polskim rynku, dodatkiem, który średnio się do nich wpasował. Czy warto kupić? Raczej tak. Czy kupiłabym? Sama nie. Czy cieszę się, że spróbowałam? Bardzo! Smaczne, ale bez przesady. ocena: 7/10 kupiłam: poczęstowałam się cena: jak wyżej kaloryczność: 224 kcal / 100 g (132 kcal / 100 ml) czy kupię znów: nie

Wraz z początkiem grudnia marka Grycan-Lody od pokoleń wprowadza do sprzedaży detalicznej nowy smak lodów: Lody Grycan Śliwka w Czekoladzie. To znany już Gościom Lodziarni Firmowych smak, który teraz dostępny będzie także w opakowaniach o pojemności 500 ml. „Lody Grycan Śliwka w Czekoladzie to klasyczna kompozycja – połączenie kandyzowanych śliwek i deserowej czekolady. W październiku wprowadziliśmy naszą nowość do lodziarni firmowych w formie lodów sprzedawanych na kulki, jak również do sezonowych deserów. Nowy smak spotkał się z bardzo przychylnymi opiniami Klientów, więc podjęliśmy szybką decyzję o wprowadzeniu go w opakowaniach 500 ml. Mamy nadzieję, że szczególnie teraz, w okresie jesienno-zimowym, umili Państwu chwile spędzone wśród bliskich, zarówno w naszych lodziarniach, jak i w domowym zaciszu” – mówi Elżbieta Grycan, właścicielka marki Grycan-Lody od Grycan Śliwka w Czekoladzie dostępne są we wszystkich Lodziarniach Firmowych w Polsce w opakowaniach o pojemności 500 ml w cenie 9,50 zł i sklepach detalicznych w cenie 10,50 zł. Nowy smak uzupełni linię „Dla Koneserów”, w której do tej pory oferowane były lody cynamonowe, piernikowe czy biała marki Grycan Lody-od pokoleń – produkowane są w podwarszawskim zakładzie w Majdanie z wykorzystaniem tradycyjnych receptur, przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Są wśród nich:• lody tradycyjne, tworzone na bazie śmietanki kremówki i żółtek jaj, z dodatkiem siekanej czekolady czy ręcznie krojonych bakalii,• lody jogurtowe powstające z płynnego jogurtu naturalnego,• sorbety przygotowywane ze świeżych, ręcznie obieranych i krojonych owoców, zarówno krajowych, jak i zagranicznych.

śliwka w czekoladzie lidl